حضرت استاد اسداللّه داستانی بنیسی _ قدّس سرّه _ در آغاز کتاب «پند پیران بر پوران» نوشته است:
     پسرم؛ اسماعیل!               
     این پندها را به تو هدیّه می‏کنم.
     پدرت؛ اسداللّه                

سپس در دیباچه‏اش چنین نگاشته است:
     بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمانِ الرَّحیمِ‏
     اُدْعُ اِلی‏ سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ

     امام علی _ علیه السّلام _ می‏فرماید: "اَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ؛ دلت را با پند، زنده نگه‏ دار."

     از نوجوانی تصمیم گرفتم که از پیران پند بگیرم و به پوران بیاموزم؛ به همین مناسبت، همیشه دفتر و قلمی همراه خود داشتم و هر جا که پیرمرد پرهیزکاری می‏دیدم، در کنارش می‏نشستم و از او می‏خواستم که پندی به من بیاموزد تا آن را در صفحه‏ی دفتر و آیینه‏ی دلم بنگارم.
     از سوی دیگر، چون پند پیران باتجربه، در تربیت جوانان و نوجوانانِ باادب و پندپذیر، نقش بسزایی دارد، همّت ‏گماشتم تا اندوخته‏هایم را به گونه‏ی جمله‏های کوتاه و به‏یادماندنی، به فرزندم، «اسماعیل»، هدیّه دهم.
     امیدوارم که جوانان پندپذیر، از آن‏ها بهره ببرند.

 اسداللّه داستانی بنیسی‏